چکیده بحث ها و تحلیل هایی که از منتقدین مختلف ارائه شده بود را خدمتتان عرضه میداریم  : سروش صحت پیش از این سریال ، کارگردانی سریال هایی چون "پژمان" و "ساختمان پزشکان" را بر عهده داشت که همه ی این سریال ها یک ویژگی مشترک دارند آن هم ایجاد موقعیت و فضای طنز بوسیله تمسخر یکی از شخصیت های فیلم است. در سریال ساختمان پزشکان شخصیت اصلی فیلم دکتر افشار با بازی بهنام تشکر همواره و در بیشتر صحنه ها توسط دیگر شخصیت های سریال مورد تمسخر قرار می گرفت، دقیقا همان رفتاری که در سریال "پژمان" و "شمعدونی" مشاهده می شود. یکی از نکات بسیار مهم و قابل توجه سریال، روابط بین شخصیت هاست. روابطی که در آن حرمت ها و عزت ها رعایت نمی شود. همه سعی در تمسخر یکدیگر و بهتر جلوه دادن خود هستند. حتی در تمسخر کردن احترام بزرگتر و کوچک تری رعایت نمی شود. بزرگ ترها با تحقیر و تمسخر کودکان بزرگ تری خود را ثابت می کنند. " "هوشنگ مظاهری" با بازی محمد نادری یک مرد ساده لوح است که در خیلی از اوقات جوگیر می‌شود. خیلی علاقمند است که مشکلات را حل کند ولی معمولاً با حرکتی که انجام می‌دهد مشکل را بحرانی‌تر می‌کند. یک اصطلاح هم دارد با این عنوان که بسپار به من! و معمولاً هروقت این جمله را می‌گوید خرابکاری در راه است. خیلی علاقمند است که پدری مدرن و با فرزندانش همراه باشد. حرف و خواسته‌های آنها را بفهمد و پا به پای آنها پیش برود ولی باز هم آنچه باید اتفاق نمی‌افتد. اما این ویژگی ها باعث ایجاد فضای طنز این شخصیت نمی شود.فضای کمدی فیلم با تمسخر این شخصیت ایجاد می شود. کوچکترین عضو خانواده بارها و در موقعیت های مختلف با وقاحت تمام او را به سخره گرفته و ادایش در می آورد. ماجرا زمانی جالب تر می شود که وقتی یکی از اعضای فامیل با رفتار ناشایست و نابه هنجار او برخورد می کنند با عصبانیت والدین کودک موجه  می شوند و والدین از این رفتارهای کودک خود دفاع می کنند. حال این سوال مطرح می شود که یک سریال طنز چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟ قرار است به هر نحوی مخاطب را خنداند؟ و اینکه هدف از ساخت یک سریال چیست و نباید در آن مفهوم و پیامی به مخاطب رسانده شود؟  درست است که هدف اصلی از ساخت سریال ها و علی الخصوص سریال های طنز پرکردن اوقات فراغت خانواده ها و ایجاد شادی در جامعه است اما به دلیل اثرگذاری بالای سریال ها روی مخاطبان باید در کنار تمام این ها ، کمی هم به مفهوم سریال ها و تاثیرات فرهنگی و اجتماعی آن ها دقت شود. اینکه در سریالی شاهد حرمت شکنی بزرگترها توسط افراد کوچک تر خانواده باشیم باعث قبح شکنی این مساله شده و فرهنگ جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. اما که ای کاش بجای توجیه اینکه این مسائل در جامعه ما وجود دارد و این فیلم روایت واقعیت های یک جامعه است ، روشی در بهتر کردن روابط بین اعضای خانواده هم ارائه می کرد تا بیننده در سکوت مبهم این بی احترامی نقش های فیلم به پدر خانواده باقی نماند . علیرضا راهبر - محقق و پژوهشگر در زمینه روانشناسی اسلامی