سوال122:
روایاتی هستند که میگویند:در آخرالزمان مدعیان دروغین به امامت می آیندحال از کجا حضرت امام(عج)را از سایر مدعیان بشناسیم؟
براى تشخیص حضرت مهدى(عج) از مدعیان دروغین مى توان به نکات ذیل اشاره کرد: 1- پیامبران و امامان(ع) عموما براى معرفى خود نیاز به معجزه داشته اند. چنان که آن حضرت نیازى بدان پیدا کند حتما اقدام به عمل معجزه خواهد نمود. گرچه احادیث رسیده صریحا در این موضوع مطلبى بیان نداشته است. البته تذکر نکته اى لازم است و آن این که، گرچه در نظر شیعه نص و تصریح از ناحیه پیامبر(ص) از لوازم شناخت امام مطرح است اما اگر ادعاى امامت از جانب کسى به همراه اظهار معجزه صورت بگیرد، این مسأله به نوبه خود مى تواند دلیل و قرینه بر امامت آن شخص تلقى گردد. 2- نشانه هاى قبل از قیام مى تواند براى معرفى آن حضرت کافى باشد و نیازى به معرف دیگرى مانند - معجزه خاصى- نباشد. آن علامت ها عبارتند از: رویدادهاى آسمانى مانند: خسوف و کسوف در غیر وقت طبیعى، صیحه آسمانى، اعلان آسمانى در ظهور و حوادث اجتماعى مانند: ظهور دجال و خروج سفیانى، فرو بردن زمین ارتش سفیانى را در بیانى میان مکه و مدینه، کشته شدن نفس زکیه در مسجد الحرام میان رکن و مقام. به هر حال این علامت ها در مجموع مى تواند دلیل بر تشخیص امام زمان(عج) بوده باشد یعنى کسى که پس از این علائم به صورت آشکار در مسجدالحرام به عنوان قائم آل محمد(ص)، مردم را به سوى فرد دعوت کند جز مهدى موعود(عج) کسى دیگر نمى تواند باشد. زیرا غیر از او هر کس باشد رسوا خواهد شد. در همین زمینه حدیثى از امام صادق(ع) در کتاب اصول کافى (ج1، ص 340، ح 20) این چنین آمده است: «امام صادق(ع) فرمود: براى صاحب این امر دو غیبت است در یکى از آنها به سوى خانواده اش باز مى گردد و در دیگرىگفته خواهد شد به هلاکت رسیده است. در کدام بیابان رفته است؟ گفتم: اگر چنین پیش آمدى شد چه کنیم؟ فرمود: اگر کسى آن را ادعا کرد از او سؤالاتى کنید (اگر در ادعا راست باشد) جواب خواهد داد». افزون بر آن آنچه در کتاب اصول کافى، ج 2 ،ص 15 عنوان ذیل هم آمده: آنچه ادعاى امامت راستگو را ازدروغگو معلوم مى کند، سخن ما را تأکید مى کند (کشف المراد، ص 370 - الهیات، جعفر سبحانى، ج 4، ص 26). در هر حال برای اینکه مدعیان دروغین مهدویت و مهدی نماها را تشخیص بدهیم، لازم است که شناخت کامل از امام زمان(عج) داشته باشیم و شناخت آن حضرت ممکن نیست، مگر از طریق روایات رسیده از رسول خدا و ائمه(ع)، زیرا هیچ راه عقلی برای شناخت وی وجود ندارد و از راه عقل و دلیل عقلی نمی شود آن حضرت را شناسایی کرد.