سوال121:
من دختری 32ساله هستم با پسری از سایت همسر یابی آشنا شدیم خانواده ما هیچ اطلاعی ندارند،البته من آن پسر را ندیدم،فقط از طریق مکالمه و پیامک با هم ارتباط داریم مکالمات ما در حد عاشقانه هست آیا این رابطه اشکال دارد و آیا من باید به خانواده خود بگم ؟
پاسخ:باسلام.
خوشحالیم با فردی هم صحبت هستیم که دررویارویی با دغدغه های ذهنی اش راه زیبای مشورت را در پیش می گیرد. این را بدانید که یکی از نشانه های افراد عاقل و پویا، کسب آگاهی در زمینه های مورد نیاز است. به خاطر این فهم زیبا به شما تبریک می گوییم و امیدواریم راهنمای خوبی برایتان باشیم. از آنجا که شما خود را دختری مقید و متعهد به احکام دینی معرفی کرده اید ابتدا به بحث شرعی ارتباط شما می پردازم و این مسئله را از نگاه دینی بررسی می کنم: همانطور که شما هم خوب می دانید از لحاظ شرعی هر گونه ارتباط عاطفی دختر و پسر بدون جاری شدن صیغه محرمیت، به هر شکلی ( حضوری، مکاتبه ای، تلفنی ، چت و ...) و با هر توجیهی، گناه است و اشکال دارد و تبصره بردار هم نیست؛ و این بدین معنی است که اینگونه رابطه مورد رضایت خداوند نیست و چه آسیبی برای یک مسلمان، بالاتر از نافرمانی خدا وجود دارد. حتی برخی دختر و پسرها می گویند ما می خواهیم با هم رابطه داشته باشیم و حد و مرز شرعی را هم رعایت کنیم! شما بگویید رابطه عاطفی دختر و پسر نامحرم با در نظر گرفتن حد و مرز شرعی و رعایت شئونات اسلامی! مگر می شود؟ مانند این است که کسی بگوید خودکشی با رعایت احکام اسلامی! مگر می شود؟ حد و مرز شرعی و رعایت شئونات اسلامی در این مورد، تنها این نیست که طرفین همدیگر را لمس نکنند و دختر حجابش را رعایت کند و نگاه های شهوت آلود به هم نیندازند و صحبت های تحریک کننده به هم نزنند و حتی به هم بگویند ما قصد ازدواج با هم را داریم. رعایت شئونات اسلامی در رابطه با جنس مخالف علاوه بر اینها این است که هیچ ارتباط عاطفی بین آن ها شکل نگیرد. بدانید که فکر رابطه با جنس مخالف تحریک کننده است، حتی بدون رد و بدل شدن هیچ حرفی و اصلا نیازی هم به حرف زدن یا حرف تحریک کننده نیست. در ضمن صحبت با یک فرد غریبه و نامحرم تحریک کننده است ( صحبت های علمی و کاری صرف، در حد ضرورت، به شرط رعایت حد و مرز شرعی، استثناست)، چه حرف های معمولی زده شود و چه حرف های عاشقانه، و این را هر کسی با رجوع به درونش متوجه می شود و توجیه های مختلف این واقعیت را عوض نمی کند. ابراز عواطف یکی از پایه های مهم دوستی است. یعنی آدمی باید محبتش را به دوستش ابراز کند. وقتی هر گونه ارتباط عاطفی دختر و پسر از لحاظ شرعی اشکال دارد، دوستی های بی چهارچوب (حتی به قصد ازدواج) با جنس مخالف معنایی ندارد. زیرا وقتی نباید عواطفت را به جنس مخالف ابراز کنی، دوستی و رابطه (حتی به قصد ازدواج) هم نمی تواند شکل بگیرد. اگر قرار است رابطه ای بین دختر و پسر شکل بگیرد ( خارج از روابط شغلی و علمی) باید دو شرط داشته باشد که صورت شرعی داشته باشد : 1. از طریق کانال رسمی خانواده و به شکل خواستگاری صورت گیرد. 2. باید به قصد ازدواج باشد و فارغ از هوا و هوس؛ و مسائل شرعی نیز رعایت گردد و زیر نظر خانواده های طرفین باشد. بنابراین در حال حاضر بهترین کاری که شما می توانید و باید انجام دهید این است که این ارتباط را از هر لحاظی (مکاتبه ای، تلفنی، حضوری و ...) کاملا قطع کنید و به ایشان فکر نکنید؛ و این ترسی که در دلتان افتاده است را از عنایات خاصه خدا به خود بدانید که مانع از این شده است تا شما درگیر روابطی غیر شرعی شوید و آسیب های فراوانی را دامن گیر زندگی دنیایی و اخروی تان کنید. از همه اینها گذشته شما سنتان را بین 18 تا 25 سال اعلام کرده اید و این یعنی شما تازه در آغاز سن ازدواج هستید و فرصتهای بسیاری در پیش رو دارید. چرا باید دختری در سن شما به جای آشنایی و ازدواج از طریق سنتی (یعنی خواستگاری رسمی خانواده پسر) به سراغ سایتهای همسریابی برود و بخواهد از این طریق همسرش را پیدا کند؟!!!! در رابطه با این سایتها تذکر یک مطلب را ضروری می دانم. یکی از راه هایی که امروزه برای ارتباط دختر و پسر بعضا شایع شده, استفاده از اینترنت و چت است, در این زمینه گفتنی است, اصل چت در صورتی که منتهی به مفسده ای نشود اشکال ندارد, ولی با توجه به حساسیت مسئله همسر گزینی و شرایط فراوانی که احراز آنها لازم است, بدست آوردن همسر مناسب, از این طریق مشکل به نظر می رسد, مگر اینکه در مراحل بعدی در مورد او تحقیقات رسمی صورت گیرد و شما از این بابت مطمئن شوید که همسر مورد نظر خود را یافته ایدیا خیر ! در عین حال شما خوب می دانید خاستگاه این شیوه خواستگاری و ازدواج، فرهنگ غرب است که از بین رفتن پایه بنیادین خانواده، پای بند نبودن به ارزش های دینی و وجود تفکر لیبرالی به معنی آزادی خواهی در همه عرصه های زندگی مهمترین مشخصه آن است. طبق اظهار نظر جامعه شناسان خانواده، درغرب ازدواج به معنی زن و شوهر شدن از راه شرعی و یا قانونی با هدف زندگی طولانی با یکدیگر در حال مسخ شدن است و شکل جدیدی از کنار هم زندگی کردن زن و مرد رواج یافته که هیچ سنخیتی با فرهنگ حاکم بر کشور ایران ندارد. این نوع ازدواج یا کنار هم زندگی کردن در غرب به زندگی شریکی مشهور است که در آن زن و مرد به عنوان زن و شوهر مورد خطاب قرار نمی گیرند بلکه با عنوان شریک نزدیک (Partener) یاد می شود. آشنایی و خواستگاری و سپس ازدواج اینترنتی و چتی نیز برخاسته از چنین فرهنگی است. حاکمیت چنین فرهنگی سبب می شود آسیب هایی را برای ازدواج اینترنتی به دنبال بیاورد به عنوان نمونه می توان به ارائه اطلاعات غلط توسط یکی از طرفین به دیگری هنگام آشنایی و خواستگاری اشاره کرد. بنابراین چگونه می توانید به اطلاعات طرف مقابلتان اعتماد کنید؟! معمولا وقتی از طریق چت ارتباط برقرار شد به تدریج بیشتر شده و زمینه علاقه به یکدیگر فراهم می شود و چه بسا به وابستگی بیانجامد و در صورتی که بخواهید اطلاعات داده شده را در جلسه حضوری مورد بررسی قرار دهید و تصمیم گیری کنید چه بسا تصمیم گیریتان تحت تأثیر همان عشق و علاقه قبلی شده و نتوانید واقعیات را آن گونه که هست مشاهده کرده و تصمیم عاقلانه و واقع بینانه بگیرید. بنابراین اگر واقعا ایشان قصد ازدواج دارند از او بخواهید تا از مسیر رسمی برای خواستگاری از طریق خانواده اقدام نماید.
منبع:اداره پرسمان نهاد رهبری در دانشگاه ها