سوال079:
احکام وضو چیست؟وفائده آن چیست؟
پاسخ:وضو»
در لغت به معناى نظافت و پاکیزه کردن است و در اصطلاح فقه عبارت است از:
«شستن مخصوص ؛ که مىتوان آن را به دو صورت انجام داد: ترتیبى و ارتماسى.
وضوى
ترتیبى بدین صورت است که به قصد قربت و اطاعت از فرمان خدا، ابتدا صورت را
از زیر موهای سر یعنی بالای پیشانی تا زیر چانه و از نظر عرضی هم تا نز
دیک گوش ها اب بریزید و بشوئید و سپس دست راست را از بالای ارنج تا سر
انگشتان و بعد دست چپ را دقیقا مثل دست راست از بلای ارنج تا سر انگشتان به
نیت وضو بشوید. آن گاه با رطوبتى که از شستن دست بر کف آن باقى مانده،
قسمت جلوی سر را به اندازه یک انگشت دست مسح نمائید البته مستحب است مسح با
تمام کف دست باشد و سپس پاى راست از سر یکی از انگشتان تا روی بر امدگی پا
و مفصل قدم مسح نمائید و در پایان پاى چپ را دقیقا مثل پای راست مسح
نمائید».
وضوى ارتماسى عبارت است از فرو بردن صورت و دستها در آب، به
قصد وضو با مراعات شستن از بالا به پایین. گاهى ممکن است بین این دو شیوه
تلفیق شود ؛ به این معنا که صورت را ارتماسى و دستها را ترتیبى بشوید. این
شکل از وضو نیز صحیح است. باید دانست که وضو گرفتن براى برخى از کارها مثل
نماز های واجب و مستحب و لمس کردن کلمات قران و اسم های خدا و پیامبر و
امامان معصوم (ع) واجب می باشد و براى بعضى کار های دیگر مثل غذا خوردن و
خوابیدن مستحب است بلکه به طور کلی مستحب است انسان همیشه با وضو باشد برخی
کار ها وضو را باطل می کند مثل - 1- خارج شدن بول و غائط و باد چه عمدا و
چه بی اختیار - 2- خوابی که بر اثر ان چشم نبیند و گوش نشنود- 3- جنابت -4-
بیهوشی و هر کاری که عقل را زائل کند برای اطلاع بیشتر از جزئیات و سائر
احکام ان به توضیح المسائل مراجع مراجعه فرمائید .
وضو داراى دو فایده
روشن است: بهداشتى و معنوى. از نظر بهداشتى شستن صورت و دستها - آن هم پنج
بار یا سه بار در شبانه روز اثر قابل ملاحظهاى در نظافت بدن دارد. مسح بر
سر و پاها - که شرط آن رسیدن آب به موها یا پوست سر است سبب مىشود این
اعضا را نیز پاکیزه بداریم. ضمن اینکه تماس آب با پوست بدن، اثر خاصى در
تعادل اعصاب (سمپاتیک و پاراسمپاتیک ) دارد. از نظر معنوى وضو چون با قصد
قربت و براى رضاى خدا انجام مىگیرد، اثر تربیتى و اخلاقى دارد ؛ زیرا
مفهوم باطنى وضو این است: «از فرق تا قدم در راه اطاعت تو گام بر مى دارم»مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 4، ص 291.
منبع : اداره پرسمان نهاد رهبری در دانشگاه ها